WEDSTRIJDVERSLAG REGIOTOP 2 EN ZESBANEN 3 – DAMES

Gepubliceerd op 16 november 2015 om 14:51

Na een wat minder geslaagd vorig weekend met veel valpartijen ging ik zaterdag met gezonde tegenzin van huis. Om drie uur vertrokken m’n paps en ik uit Lelystad. Deze keer zou ik kaartlezen (ja wij zijn van die mensen) en ik moest nog wel even opletten, want vorige keer waren we verkeerd gereden. Maar toen Joris ons met z’n blauwe doos inhaalde, wist ik zeker dat we de goede kant opgingen.

Door Anneleen Zijl

In de kleedkamer weer een uitvoerige controle of ik alles wel aan en bij me heb, gehate nekslab incluis. Een mandarijntje later sta ik op het ijs. Gelukkig is de temperatuur vandaag een stuk aangenamer. Deze week staan we met vijf meiden van Team Haven Amsterdam/SKITS aan de start. Voor mezelf heb ik het plan dit keer te blijven staan, en verder kijken hoe ik de 50 ronden ga trekken.
Het was niet een heel bijzondere wedstrijd, maar ik vind het moeilijk om het spel te doorzien. Er waren zoals altijd hier en daar wat individuele aanvalletjes, waaronder van mijzelf, maar een kopgroep kwam niet van de grond. Ik was zo snugger geweest weg te rijden precies na een val van Heidi. Had ik niets van meegekregen, maar daardoor moest onze sterkste rijdster helaas uitstappen.
Het rijden in een peloton gaat me ook nog niet altijd zo goed af. Er zit wel vooruitgang in, maar ergens in een bocht rijd ik bijna Annelies van d’r sokken. Eenmans destructiebedrijf Anneleen Zijl, present! Tegen het einde van de wedstrijd lukt het me niet meer goed voorin te komen. Voor de laatste bocht probeer ik het nog buitenom, maar dat schiet niet erg op. Uiteindelijk eindigt Maaike op plaats 28, Annelies op 29, Anna op 30 en ik op 19.
“En hoe voelen de benen?” vraagt m’n vader met een grijns, “Hoorn?”. Ja, waarom ook niet. Ik voel me wel goed en de overwinning van Christiaan bij de B’s inspireert.
Op de Westfries is het lekker fris, en na een warme Chocomel in het restaurantje beginnen Annelies, Heidi en ik aan de warming-up. Wederom niet een heel spannende wedstrijd. Even zijn Heidi en ik weg, maar al snel worden we al weer bijgehaald. 35 ronden is na die 50 opeens wel kort. Met Joris heb ik het erover gehad, ik moet zorgen dat ik aan het eind goed zit. Daar concentreer ik me op. Het rondebord staat op 6 en ik zit ter hoogte van de 6e positie, nu houden zo! De bel gaat. Met knikkende knietjes worstel ik me door de laatste bocht. GEKKIGHEID! Ik lig vierde! Dan opeens hoor ik ijzers tegen elkaar kletteren en lig ik met m’n kin op het ijs. Ja hoor, hoe kan het ook anders.
Na een fraaie buikschuiver kom ik nèt voor de finish tot stilstand. Ergens aan de boarding hoor ik een mannetje krijsen “Finishen, finishen!”. Nogal wiedes, tokkie, denk ik, en ik sta op. Verdorie, hoe krijg ik het toch weer voor elkaar! Heidi wordt 11e, Annelies 17e en ik 22e. Maar het gaat steeds beter. Dit geeft hoop voor de volgende keren!