’s Zondags moest het gebeuren in Haarlem. Vorige week voelde ik mij oppermachtig, maar reed ik niet al te slim. Veel leermoment vorige week en dus had ik al als doel gesteld om me meer te verstoppen in het peloton. Moest ook wel, want net zo fris als de vorige week was ik ook weer niet. Aangekomen op de baan even bijpraten en wedstrijdvoorbereiding, inlopen, pak aantrekken en nog een keer een rondje lopen en tijdens de schaatsen aantrekken werd het strijdplan besproken. Bijna hetzelfde als de vorige keer, al werd er nu nadrukkelijk gezegd om niet zomaar aan te vallen.
Door Koen de Best
Om 20.30 mochten we dan starten met de wedstrijd over 50 rondes met een heel groot peloton, waaronder Guus, Casper, Wilbert, Jasper en ik van Team Haven Amsterdam/SKITS. Het begin was deze keer lekker rustig voor mij, maar na een aantal rondes kon ik mij niet meer inhouden en ging ik achter een paar andere rijders in de aanval. Al snel waren we weer teruggepakt en tijdens het invoegen in het peloton kwam ik tussen het gewoel terecht en in een flits viel ik samen met nog iemand op het ijs. Gelukkig niets ergs aan over gehouden en een aantal rondes later was ik alweer aangesloten en reed ik rustig aan weer naar voren.
Bijna vooraan aangekomen gingen Guus en de sterke Wilbert in de aanval samen met nog een aantal goede rijders. Na een aantal rondes gewacht te hebben, zag ik ook nog een kans om daar naartoe te springen en toen het peloton eenmaal stilviel ging ik het ook proberen. Ik reed al snel naar de groep toe, maar dan hoor ik de tussensprintbel en voel ik al dat ik nog even moet aanzetten om erbij te komen. Na de tussensprint sloot ik al snel aan, maar de samenwerking was niet van harte en het peloton kwam weer terug.
Na weer een aantal rondes zat ik nog steeds vooraan. Hier en daar waren kleine aanvalletjes, maar geen een was goed genoeg om weg te blijven. Bij nog een aanval wilde ik er ook weer bijzitten, ik was al bezig om buitenom weg te gaan, maar de kop van het peloton week ook naar buiten uit, net te snel waardoor een rijder mij net aantikte en mijn schaatsen schoten voor de tweede keer onder mij vandaan en daar lag ik weer. Ik zag het peloton snel voorbij gaan en ik wist dat ik snel moest opstaan om weer aan te kunnen sluiten. Helaas bij het opstaan kreeg ik kramp en was het voor mij einde oefening.
Ook Casper was ondertussen gevallen en voor Jasper ging het in de finale net te hard, dus moest het peloton verder met nog maar twee havenrijders. Uiteindelijk kwam in de laatste paar rondes een kopgroep los, met daarin geen van ons omdat we net te ver achterin zaten. Wilbert en Guus finishte keurig in het peloton, met punten voor Guus. Helaas weer een week met hoge verwachtingen, die niet uitkwamen, maar wel weer veel geleerd. Op naar volgende week in Hoorn.