Aan de start voor de derde Marathon Cup in Tilburg stonden voor Team Port of Amsterdam Ellen, Heidi, Anneleen en ik en voor Team Naturalicious waren Danielle en Esther vertegenwoordigd. Bijna een compleet dames Team Port of Amsterdam en Team Naturalicious aan de start dus!
Door Esmee Visser
Eindelijk kon ik voor de eerste keer dit seizoen een marathon rijden en ohh wat heb ik hier naar uitgekeken. Door langebaanwedstrijden heb ik de eerste twee moeten missen en helaas kwam ik er vrijdag achter dat mijn tweede marathon ook nog een tijd op zich zal laten wachten. Pas 1 januari zal ik weer aan de start kunnen staan van het NK marathon. Des te meer was ik gemotiveerd om in Tilburg een leuke en goede marathon te gaan rijden.
Met handige instructies van teamleider Dionne en onze doelen in gedachten, begonnen we aan 80 rondes met nog 73 andere rijdsters. Na het inrijden merkten we met zijn allen dat de bochten nu al voorzien waren van scheuren. Vanaf het begin van de wedstrijd kwam ik daardoor niet heel lekker de bochten door. Met de langebaan ben je dat dan toch anders gewend, maar tijdens de 80 rondes kon ik er rustig aan wennen ;). Er volgden meerdere pogingen om met een groepje weg te komen, waar Esther en ik onder andere toe behoorden, maar alles werd, met het peloton in een lint, weer dichtgereden. Na ongeveer 30 rondes werd er een grote kopgroep van 22 gevormd die maar liefst 25 rondes nodig had om een ronde op het peloton te pakken. Ik kon hier gelukkig bij zitten en werkte voor in de kopgroep mee om deze ronde voorsprong te behalen. Er waren een aantal motoren in de kopgroep, maar de meerderheid profiteerde duidelijk van deze rijdsters. Dit realiseerde ik mij pas na veel rondes, toen ik merkte wie ik nog niet gezien had maar nog meer in de kopgroep bleken te zitten. Eigenlijk natuurlijk heel slim, maar ik was blij dat ik mij voorin had kunnen laten zien.
Ondertussen zag ik Esther, Heidi en Anneleen nog goed voorin het peloton zitten. Bij Ellen verliep de wedstrijd minder dan de voorgaande, ze zat er niet lekker in en verliet de wedstrijd na 48 rondes. Danielle verliet 4 rondes later de wedstrijd, maar wel met een veel beter gevoel dan haar eerste marathon in Amsterdam! Na 69 rondes ging het peloton afsprinten en lukte het de meiden goed te positioneren en mee te kunnen doen in de sprint. Esther finishte als 25ste, Anneleen als 30ste en Heidi nipt daarachter op een 32ste plaats. Voor Anneleen haar eerste wedstrijd bij de topdivisie die ze uitrijdt en de manier waarop is veelbelovend, een hele mooie prestatie! De andere meiden waren ook tevreden. Over de erge pijn in de ruggen tijdens de wedstrijd konden Esther en ik tijdens de nabespreking de handen schudden. Hopelijk wordt dat minder de volgende marathons.
Uiteindelijk ging de kopgroep bestaande uit nog 19 vrouw de laatste rondes in en bereidde zich voor op de sprint. Ik probeerde voorin te positioneren, maar ‘natuurlijk’ kon ik nergens meer tussenkomen en zo was uiteindelijk mijn sprint ver te zoeken waardoor ik als 13e over de finish kwam. Natuurlijk hoopte ik op meer, maar een prima resultaat voor de eerste wedstrijd waarin ik lekker heb kunnen schaatsen. Ohja en de eerste keer dat ik 80 rondes gereden heb, want na de wedstrijd kwam ik er pas achter dat vorig jaar altijd 70 rondes gereden werden…. haha
Het was een wedstrijd met een hoog tempo. Dit bleek ook wel uit de feiten achteraf: slechts 44 rijdsters bereikten de finish en het was de snelste marathon van dit seizoen. Op naar de volgende!