Zaterdagavond mochten we weer los, in Den Haag deze keer, niet een van mijn lievelingsbanen. Aangekomen op de baan waren de juryleden nog druk bezig met alles goed installeren, ik vind het maar een amateuristisch baan zo. De Masters waren begonnen en ik begon rustig aan met inlopen met een paar bekenden van Utrecht. Vandaag zullen we maar met zijn tweeën starten, ik en Casper. De anderen zijn naar het NSK Afstanden of hebben het te druk met school of werk.
Door Koen de Best
In de kleedkamer kom ik Casper tegen en we maken ons gereed voor de wedstrijden. De masters lopen zeurend binnen met dat het zo heet is, gelukkig heb ik maar niet mijn dikke thermoshirt aangedaan denk ik bij mijzelf. Vorige week had ik de pech dat ik in de laatste ronde onderuit werd geschaatst in een kansrijke positie voor het podium. Met toch weer een ervaring, maar ook wat last van mijn rug, denk ik na over hoe ik de wedstrijd ga aanpakken. “20 rondjes rust houden, 40 rondjes vooraan en de laatste 10 positioneren voor de sprint.” denk ik bij mijzelf. Ja we mogen er weer 70 en dat vind ik niet erg.
Aan de start waren om precies te zijn 49 man, best een groot peloton en we begonnen rustig aan. Na 9 rondjes ging er een groepje weg met een aantal goede rijders en onze Casper. Als ik zie dat ze aardig wat afstand hebben gepakt maak ik ook de jump en samen met de leider in het klassement komen we aan. We rijden een aantal rondjes, maar ik zie al snel dat de een na de ander moet afhaken, ook Casper. Uiteindelijk blijven we met zijn drieën over en worden we weer teruggepakt. Toch balen denk ik bij mijzelf, had meer uit kunnen ontstaan.
Met nog 40 rondes te gaan valt het weer stil en sluipen er 4 rijders weg. Ik blijf op mijn plek zitten, doordat ik mijn rug even rust wil geven, maar zie al snel dat het peloton ze laat rijden. Bij de tussensprint probeer ik er nog naartoe te springen, maar ik merk dat ik niet lekker kan blijven rijden en laat me terugzakken. In de kopgroep zit weer de klassementsleider en ze komen al snel op 100 meter achter ons te zitten, maar zo snel wil ik het niet laten komen en samen met nog een paar rijden we kop-over-kop vooraan het peloton. 1 voor 1 moeten de koplopers lossen, maar de leider blijft rijden en met enige hulp vanuit het peloton dubbelt hij ons.
Casper heeft na zijn diepe inspanning in het begin al veel kruit verschoten en wordt gedubbeld, maar blijft toch nog een hele tijd rijden in het peloton, maar het is niet erg, met nog 15 rondes te gaan zie ik dat er nog een klein peloton over is dus het betekent wel dat het een zware koers was.
Ik maak me klaar voor de sprint, maar ik kom er niet tussen, dan het maar buitenom proberen, hopende dat ik mij net zo goed voel als vorige week in Utrecht. Jammer genoeg is dit niet zo en uiteindelijk word ik 6e, beste uitslag en de eerste envelopjes van het seizoen. Ik voel dat de top-5 en podium dichterbij komen. Op naar volgende week in Haarlem!